این مطلب پاسخی است به یکی از دوستان پارسی بلاگ ،که هشداری داده بود مبنی بر اینکه این سیستم به زودی تبدیل به وب سایت جنگ و.. می شود واین امر را یک فاجعه دانسته .اما دوست عزیز باید بدانید :

قلم ودیعه ای است به امانت ،قلم راهنماست ،قلم سلاح است وقلم...

قلم وسیله است برای ایجاد تعهد ،به راستی قلم چیست که خداوند در قران به آن قسم یاد می کند ؟

چه زیباست قلمی که در دست اهلش باشد

قلمی که در دست متعهدش باشد

وچه زشت است است اثر قلمی که در دست نااهلش باشد

که خواسته یا نا خواسته این امانت الهی را به مسلخ می برند

وچه بسیارند قلم هایی که ممکن است خرابه ای راآباد ،آبادی را خراب ،بی گناهی رامحکوم وگناهکاری رامعدوم

حقی راادا

وناحقی راروا کند .

دوست عزیز نمی دانم چرا نوشتن از جنگ وظهور را فاجعه می دانید وآنرا منتسب به خشک مذهبان ومتعصبان می دانید .

جنگ هشت ساله ما چه خوب باشد چه بد ،چه زشت باشد چه زیبا ،چه ماآن را دوست داشته باشیم ،چه از آن متنفر باشیم ،پدیده ایست که به وقوع پیوست .واقعه ای بود که جامعه ما هشت سال شاهد آن بود .جنگی خانمان سوز که از کشته های ما پشته ساخت .هر چه بود رنج بود ودرد ،مصیبت بود واه .آهی گداخته از ژرفای روح .

از سوی دیگر جنگ چون تدافعی بود ،میدانهای رزمش ،پر حماسه بود وغرور ،پر ایمان بود وتقوا ،نور بود وروشنای امید ،امیدی که با ذره ذره نجات خاک میهن از گامهای تجاوز دشمن ،شعف وغرور ملی را بر همه قلب های شکسته وجنگ زده می پاشاند .

جنگ ما نیز همانند همه جنگ ها سکه ای دو رویه داشت ،بله همه ما می دانیم هیچ جنگی مقدس نیست آنچه تقدیس می یابد دفاع در برابر تجاوز است .به حق جنگ ما جنگ کوچکی نبود .

هر چه بود این جنگ گذشت وماحالا خاطرات آن را مرور می کنیم .سینمای جنگ داریم ،موزه های جنگ ،همایش هاویادواره هایی ازشهدا و.... وچه اشکالی هست اگر سایت یا وبلاگ جنگ داشته باشیم وبه یاد آنروز ها ،آن همه

عزت وبزرگی که هر کدام می تواند سر لوحه کار همه ما وحتی مسئولین باشدقلم بزنیم.