دستانم را

که به ریسمان نام محکم تو گره میزنم

احساس تلخ سقوط

در دلم محو می شود

چقدر با نام تو فاصله گرفته ام؟!

تو بگو...

می دانم...

دور شده ام...

به وسعت تمام ثانیه ها ،

دقیقه ها،

ساعت ها

وروزهایی که

غفلت کردم

دامان پر مهر تو را رها کردم....

ومحو زیبایی های دنیا شدم

وگم کردم تو را...

وگم شدم...

در این بازار پر همهمه ی دنیا

وحالا

پس از گذشت روز های از دست رفته

دوباره باز گشته ام

وبین  من و توبه اندازه ی کوهی از گناه وغفلت

فاصله افتاده است

وتو خود می دانی

که هیچ حاصلی از این فاصله نبردم

جز قلب وروحی خسته وزخمی

وکوله باری سنگین از گناه

اما حالا من  برگشته ام

امیدوار به رحمت بی انتهای تو

می خواهم این فاصله ها را پر کنم

پناهم می دهی آیا؟

ای خدای مهربان.